miércoles, 30 de mayo de 2012

Fisterras atlánticas (libro de Santiago Lamas)


http://www.editorialgalaxia.es/imxd/noticias/imx/1337670574montaxe_fisterras.jpg


Nuevo libro del ensayista y psiquiatra ourensano Santiago Lamas.
(información y fotos tomadas de www.editorialgalaxia.es)


Fisterras atlánticas
Un mangado de textos arredor da xénese e formación da idea de nación e das concepcións diferentes da identidade social

A elaboración identitaria, tanto desde o punto de vista do simbólico coma desde a vertente do factual, é esmiuzada con xeito e atinada diagnose por Santiago Lamas nunha sucesión de cinco ensaios que constitúen a cerna do libro. Tamén sobre a identidade, mais vista desde a súa "patoloxía", no caso do Don Xoán, e a partir da súa sintomatoloxía, no caso da invención da paisaxe e no da novela policial, tratan as outras "lecturas" -nos dous sensos: interpretacións e leccións- que achegan lectores e lectoras ao proceso de pensamento, ao seu desenvolvemento ou busca curiosa e interesada na cultura como realidade asemade simbólica e actuante.



---------------------------------------------------------------------------------------------------
23-05-2012

Entrevista con Santiago Lamas 

Un dos ensaístas máis activos e orixinais, que vén de publicar Fisterras atlánticas, libro que leva como subtítulo 'Lecturas dende o cabo do mundo'

Precisamente desa combinación intelixente e interesante de ideas que suxire o cualificativo "atlántico" e a da ollada desde un lugar concreto, que no caso do autor é a Galicia borrosa dun dos seus libros anteriores, fálase nesta entrevista.
P- O seu libro leva como subtítulo a frase "Lecturas dende o cabo do mundo" e, por outra banda, vostede é psiquiatra, ¿podería explicar a súa idea de "lectura" e se ten relación coa diagnose como "arte de descubrir e interpretar os signos"?

R- Xa non son psiquiatra; fun psiquiatra e non teño morriña ningunha do oficio e penso, como o meu colega Antonio Lobo Antunes, que a psiquiatría é de pouca axuda para comprender a natureza humana que é o que hoxe me interesa. Antunes cita a outro colega, Sampaio, que di que os psiquiatras son "luxos tristes". Estou de acordo. Sempre me pareceu que a frase de Barthes, a literatura contén todos o saberes aínda que de forma non científica, era moi acertada e revela como a literatura, (e a xenética, epixenética ou a neurobioloxía) axuda mellor que a psiquiatría, a entender a natureza humana aínda que sexa de xeito non formalizado..

Eu, o que son, máis que calquera outra cousa, é un lector, o que pasa é que teño a impresión cando vexo as bibliografías, que moito do que eu leo, falo de Galicia e do galego, non é o que len os demais e como penso que poden ser lecturas de certo interese para o que pasa no país, procuro transmitilas aínda que moitas veces teña que meterme en asuntos dos que sei pouco, pero iso é algo, coido eu, que se pode permitir nun ensaio. Se estes ensaios-lecturas teñen algo de interese, a pesar das súas máis que probables eivas e erros, xa virán os especialistas, a poñer orde, matizar e corrixir.
No que se refire á cousa semiolóxica e a "lectura" e a diagnose, sen dúbida algo ten que ver co meu antigo oficio. É cousa vella pero creo que, tal como hoxe pensamos estes asuntos, vén dos tempos de Rokitanski, un médico vienés que a mediados do XIX tomou a decisión de autopsiar a todos os pacientes falecidos hospital de Viena. Os médicos que facían os diagnósticos e recollían os signos e síntomas tiñan logo que comprobar nas autopsias a veracidade do que diagnosticaban na clínica. A semioloxía tivo así algo sólido no que fundamentarse. Ese foi o motivo polo que a Escola Vienesa de Medicina se fixo famosa en todo o mundo pois podía alicerzar de maneira precisa a correlación entre os síntomas e os datos da autopsia. Freud e Arthur Schnitzler, os dous médicos, foron discípulos de Rokintanski e con el descubriron que baixo as aparencias clínicas había unha verdade agachada. O que é certo, é que todos os pacientes, pero de xeito fundamental os psiquiátricos, traen ás consultas narrativas de medo, de persecución, de grandeza, de celos, ou como no caso da histeria, síntomas que son expresión doutra cousa, así que hai que "ler" esas narrativas, recoñecer cal é o verdadeiro "argumento" delas e facer con esas narrativas algo semellante a unha crítica literaria ou mesmo reescribilas dándolle outro final máis axeitado, que faga sufrir menos ao "narrador" paciente que as creou. Pero cómpre non esquecer que non todo son narrativas e aí está Rokintanski para nolo facer lembrar.

P- A situación "atlántica", á que vostede lle dedica unha parte importante dos ensaios do libro, e a perspectiva implícita na frase "dende o cabo do mundo", ¿inflúen no xeito de ler e escribir? ¿Como se poderían describir os efectos desa influenza?

R- Non sei se aínda hai fisterras ou cabos do mundo nos tempos da internet. Eu acabo de falar co meu fillo que vive en Lisinga, Mozambique, a 2000 quilómetros de Maputo, no interior, e está moi ben informado do que pasa en Europa, España e Ourense pois aínda que vive nunha pequena aldea teñen teléfono móbil e internet, cando vai, claro que non sempre é o caso. É, penso eu, unha especie de herdanza de tempos antigos, de cando éramos de certo unha fisterra, que deixou pousos nos modos de ser e de sentir. Nese sentido fomos o cabo do mundo para os mediterráneos pero polo que se vai sabendo, nunca estivemos illados aínda que as nosas viaxes seguiran os meridianos. O que non tivemos ata hai pouco, uns séculos máis ou menos, foi un Oeste coñecido pero o norte e o sur coñecíamolo bastante ben. Ollamos para o que Otero Pedrayo chamaba o mar e o vento céltico. Agora, se falamos de viaxes con presenza física, segue vixente o que dicía Risco: a Galicia, vaise de pé feito, non se pasa por ela. Non temos moitas fronteiras como Austria, ou Suíza ou Francia.

P- Outros ensaios do libro dedícaos vostede ao Don Xoán e mais á novela policial galega; ambos e dous, ¿poderían ser lidos ou interpretados como síntomas e, nese caso, cal é a interpretación ou lectura que vostede fai deles?

R- A novela policial de enigma foi como en boa medida cousa de médicos coma Conan Doyle, que se inspirou, como é sabido, nun medico para o seu Holmes, quen tiña ademais como axudante, menos espelido, iso si, outro médico, Watson. Os facedores de perfís que se ocupan dos asasinos en serie tamén son (ou eran) médicos. A novela negra e xa outra cousa, máis de "sociólogos" que de médicos, pero nun mundo con poucos referentes sólidos, imprevisible e aberto, a novela policial, ademais do seu interese literario e de que con ela se pode contar calquera cousa, achega un roteiro para enfrontar posibles situacións perigosas, como se estivesemos nun simulador de voo onde nos preparamos para anticiparnos a posibles situacións de risco, sen riscos. Pode ser un síntoma no sentido de que cando a sociedade é incerta inzan estes relatos policiais "negros", non os de enigma, que, paréceme a min, son máis acaídos coas sociedades estables. O Don Xoán interesoume pola máis que probable orixe galega do mito e polos parvos e noxentos sucedáneos que ateigan hoxe as revistas rosas e marelas e os programas de telelixo. Dicía Antón Risco que cada época ten os seus donxoáns. Os de hoxe, dan noxo. Nin sequera saben ser malvados e funcionar como referentes sociais negativos.

lunes, 28 de mayo de 2012

Médicos y fotógrafos en el Balneario de Caldeliñas-Verín (finales del siglo XIX)

Anuncio en "Guía Colombina" (1892, Madrid)

Al leer hace unos días en La Región la noticia  acerca del posible proyecto de revitalizar el abandonado Balneario de Caldeliñas (Verín), hemos rebuscado en nuestro archivo algunos enlaces sobre este antiguo balneario. Ya La Región informaba en enero de 2012 que se iba a lanzar el proyecto, que de momento no ve la luz.  Hay un buen reportaje sobre el estado actual de las ruinas del balneario en el enlace http://enmemoriadelolvido.blogspot.com.es/2007/04/balneario-y-baos-de-caldelias.html . 
Anduvimos a la búsqueda de datos de los médicos de los Balnearios de Caldeliñas (para baño) y Sousas (para bebida) a finales del siglo XIX. Gracias a lo publicado en el libro "O lecer das augas" ya sabemos nombres de muchos de ellos entre el período 1860 a 1923: Luciano Courel Armesto (1896-1902), Juan Fuentes Oterino (1890), Felipe Isla Gómez (1896),  ... Exponemos un cuadro tomado de ese libro citado:

Tomado de O lecer das augas.Historia dos balnearios de Galicia 1700-1936,  Ed. Galaxia (2010).


Pero lo que nos ha sorprendido es saber que el dueño durante las temporadas de máximo esplendor de Caldeliñas-Sousas fue uno de los mas reputados fotógrafos de la Corte Real madrileña: Fernando Debas Dujant.
Este fotógrafo madrileño, que adquiere los balnearios en 1887-1888, hizo numerosos retratos de Alfonso XII y XIII , ya acompañaba a la familia real en sus viajes.
  • El estudio de los hermanos Debas en Madrid se suma al creciente negocio fotográfico que se da en España en el último tercio del siglo XIX. Este aumento de la actividad fotográfica protagonizado principalmente por aficionados, hizo a muchos profesionales (entre ellos, los Debas) buscar nuevas perspectivas más allá de la galería. Grandes retratistas, se consideran pioneros del reportaje fotográfico. Fernando Debas Dujant fue fotógrafo de la realeza española y de diversos mandos militares, citando en sus imágenes el texto "Primer fotógrafo de Cámara de S. M. Alfonso XII y de S.A.R. La Princesa de Asturias" o posteriormente, "Primer fotógrafo de SS. MM. Y SS. AA. RR. La princesa de Asturias e Infanta, Madrid". Su hermano Edgardo formó sociedad con el propio Fernando. A la muerte del primero suponemos que el estudio continuaría con la "Vda. de Edgardo Debas" según una tarjeta de visita, en la que se lee además "Carrera de San Jerónimo nº 15 de Madrid" y "Sucesores de Calvet Hermanos".(tomado http://www.fotosantiguascanarias.info/museo/hall.php?page=1&field=FOTOGRAFO&value=DEBAS%2C+FERNANDO) 
Anuncio de estudio de fotografía de Fernando Debas en "Guía Colombina" (1892, Madrid)

Ya le hemos comentado el dato al blog amigo Ourensenotempo, para que desde el Arquivo Visual Ourensán se le siga la pista a este fotógrafo madrileño y sus andanzas/vínculos con Ourense. Otro fotógrafo ourensano contemporáneo de Debas fue Francisco Prieto Losada, quien también fue "Fotógrafo de Cámara de S.M. e AA.RR" desde 1889, y tuvo estudio en Madrid en varias épocas, la última a partir de 1892 y con estudio en la Puerta del Sol, nº3 (donde también lo tuvieron los Debas... en el nº5). Otro día hablaremos de algunos de los médicos que hemos citado.


El Siglo Médico, 4-7-1897.

1888
Isabel de Borbón y Borbón (1851-1931), conocida popularmente como “La Chata”, Princesa de Asturias. Firmada y dedicada a Luisa Contreras de Castellamón (12-X-1894, San Ildefonso -Madrid). Fotógrafo: Fernando Debás, (Madrid). VIVERO, C. 214, D. 21. http://www.mcu.es/archivos/MC/ABN/Coleccionismo.html  

lunes, 21 de mayo de 2012

Fotografía, Memoria, traumas y recuerdos de la Guerra Civil: Proyecto "Donde habita el recuerdo" (Clemente Bernad en Ourense)



Dos metros bajo tierra, aún sigue enterrada parte de la historia de España y buena parte, también, de las historias personales de muchos españoles. Son las heridas de la Guerra Civil, cubiertas por la arena de las más de 2.000 fosas comunes que todavía existen en nuestro territorio. El fotógrafo y documentalista Clemente Bernad ha dedicado los últimos años de su vida a recorrer varias de esas fosas. Su trabajo se plasma ahora en un proyecto doble, que bajo el nombre de ‘Donde habita el recuerdo’ ,reúne el libro ‘Desvelados y el cortometraje ‘Morir de sueños’.
----------------------------------
El próximo día 24 de mayojueves, a las 20:00 horas, en el Centro Cultural Deputación de Ourense (Edificio Simeón. Calle Progreso, 30) se presenta el trabajo del fotógrafo Clemente Bernad: el libro de fotografías DESVELADOS, y el documental MORIR DE SUEÑOS, partes uno y otro de su proyecto DONDE HABITA EL RECUERDO
La Asociación para la Recuperación de la Memoria Histórica (ARMH), organiza el acontecimiento con la colaboración de los Amigos da República, de Ourense; de la Fundación 10 de Marzo, del Sindicato Nacional de Comisiones Obreras de Galicia; y del Centro Cultural Deputación de Ourense.  

A propósito del libro DESVELADOS"hay un tipo de silencio que habla, que trona, que denuncia. Y existe en las fosas de los ajusticiados de la Guerra Civil Española, que todavía hoy aguardan su apertura. El sonido comienza con el desentierro de esos cuerpos escondidos pero no olvidados. En las fotografías de Clemente Bernad puede escucharse el rumor de los muertos y la obra constituye un testimonio riguroso del proceso científico, político y sentimental que acompaña cada exhumación".
En cuanto al documental MORIR DE SUEÑOSen él se narra, poéticamente, "una historia que habla de sufrimiento, de olvido, de horror, de silencio, de miedo, de odio y de muerte. Pero sobre todo una historia llena de amor. Del amor de quienes decidieron no olvidar, llorar y luchar sin descanso por la memoria de todos aquellos a los que les fueron arrebatadas impunemente sus vidas. Sus sueños".
Este emotivo trabajo tiene como línea argumental "la historia de la bañezana María Alonso Ruiz contada en la poesía de Juan Carlos Mestre y en la voz de la polifacética artista Adriana OlmedoMaría fue encarcelada junto con su madre y sus hermanas en julio de 1936. Tras ser torturada y violada fue asesinada el 10 de octubre de 1936 junto con otros hombres de La Bañeza en las inmediaciones de Izagre (León). Como tenía una infección en su oreja derecha, dejó en casa uno de sus pendientes en el momento de su detención. En 2008, cuando se exhumaron sus restos de la fosa común, los técnicos encontraron un pendiente. Cuando buscaban el otro, su hermana Josefina detuvo la búsqueda mostrándoles el segundo pendiente, que ella llevó consigo desde su asesinato, engarzado en una sortija..."



 Más información sobre estos y otros trabajos de Clemente Bernad en:

LIBRO DESVELADOS

PÁXINA WEB ONDE SE PODE PEDIR O LIBRO

DOCUMENTAL “MORIR DE SUEÑOS”

LIBRO “DESVELADOS”
GALICIA

ENTREVISTA A CLEMENTE EN LA OPINION DIA 3 DE MAYO 2012

LINK DE MONTSE DOPICO


Presentación na coruña 3 de maio poema de Manuel Rivas
..............

Reportaxe de ETB 10 marzo 2012

Presentación 14 de Abril en La Bañeza


Artigo de EL PAIS na presentación do libro e documental o día 9 de marzo 2012

Fotos do  libro

artigo de Público
En facebook “Donde habita el recuerdo”

presentacion en Madrid en youtube

presentacion en el círculo de Bellas Artes en  Youtube (en seis  tandas)


sábado, 19 de mayo de 2012

En el Hospital de Ourense se vende vino...


En el Hospital de Ourense se vende vino...... 

BOP de Ourense, 27-3-1855
Nos estamos refiriendo al anuncio que en 1855 se publica en el Boletín Oficial de la Provincia de Ourense. Se ofertaba una venta al por mayor del vino blanco y tinto que existía en la bodega del Hospital Provincial de San Roque (Ourense). Recordemos que  la dieta del Hospital de San Roque en 1854 incluía "cuartillo y medio de vino" al día (como ya se pudo leer en otra entrada que a este hospital le dedicamos hace un tiempo).  



Plano de la ciudad de Ourense, 1905. Se ve el emplazamiento del Hospital (ya no funcionaba como tal en esa ubicacion) al lado de la Alameda. 




La ciudad de Ourense de 1855 estaba rodeada de viñedos, que se entremetían en las casas y calles del reducido núcleo urbano (esta estampa estuvo presente en Ourense hasta hace no muchos años) La propia finca del hospital de san Roque, situada en la trasera del edificio y que caía hacia el río Barbaña, y también las viñas de los alrededores suponemos que surtirían de vino al hospital. Imaginamos que  además entraría vino al hospital derivado de las rentas, foros o  pagos que se hacían a este centro hospitalario de Beneficencia de la capital ourensana.


 Cuadro biombo de Virxilio para 'Bodegas Terras Gauda' (exposición Novacaixagalicia, Ourense)
(tomado de http://dogranaopan.blogspot.com.es/2012_04_01_archive.html   

( Imagen tomada de una serie que publicó el periódico "La Región" hace unos años, en la que puede verse el antiguo Hospital de San Roque (situado en el solar en donde hoy está el edificio de Correos)).
  

domingo, 13 de mayo de 2012

Del LANCET al CHUO: "Galicia, sitio distinto"


http://www.thelancet.com/

Los recortes sanitarios en España (y en Galicia): noticias en "Lancet"
Ya se habla en la revista LANCET sobre los recortes sanitarios en España y los problemas de desatención sanitaria y de grave injusticia social que se pueden generar debido a las medidas adoptadas por el gobierno conservador (PP) de Mariano Rajoy (y también por el gobierno PP de Feijóo en Galicia).

Nota de la Plataforma de  Defensa da Sanidade Pública de Ourense 
Mientras ya la prensa sanitaria de prestigio como la revista Lancet da cabida en su revista a reflexiones acerca de los recortes sanitarios, asistimos expectantes a la próxima actuación del gobierno Feijóo en lo que se anuncia que va a ser la licitación del proyecto básico de ejecución del Plan Director del Complexo Hospitalario de Ourense (CHUO, antes CHOU), todo ello mezclado-"ensarillado" con el proyecto Hospital 2050 y el de Innova Saúde. Ya hoy mismo la  Plataforma de  Defensa da Sanidade Pública de Ourense ha enviado a prensa un comunicado y del que ya algunos medios como Ourensedixital están dando cuenta en su página.

  • Nota de la Plataforma de  Defensa da Sanidade Pública de Ourense ( plataformasanidadeourense@gmail.com) (texto)
  • Asunto: Desbloqueo e ampliación do CHUO.
  • A Plataforma pola Defensa e Mellora da Sanidade Pública de Ourense ante o anuncio do governo da Xunta de licitar a execución do proxecto básico para rematar o Plan Director do CHUO e ante o, que consideramos a continuidade ,do que ten sido unha “ceremonia de confusión” queremos achegarlle a cidadanía de Ourense o seguinte:
  • 1-O que se pon en marcha é a “licitación do proxecto básico”. Proxecto xa feito cando o Sr. Feijóo chegou a Xunta vai 3 anos. En tempos de “austeridade” licitase un novo proxecto sobre un proxecto xa feito. Polo tanto estamos na fase de “proxecto”. Nada de comenzar obras. 
  • 2-Resulta curioso que se produza este desbloqueo estando no último ano da lexislatura e cando parece que vai haber un adianto electoral para o Outono.¿serán de novo os interesés electorais os que fagan mover ficha?.
  • 3-Ourense leva reclamando unhas infraestructuras dignas. Nunca pedimos trato de favor pero constatamos que unha obra que podería estar xa inaugurada, ainda se vai licitar o proxecto para finais deste mes. ¿para cando terá Ourense un hospital digno?. Gustarianos estar equivocados pero resulta facil “profetizar”, que non vai ser menos ( indo todo sen contratempos) do 2016 ou 2017. ¿É esto un bó trato para os pacientes e profesionais sanitarios desta provincia?, A marxinación e a desigualdade con Ourense poñense claramente de manifesto.
  • 4-Crease o que chamamos “ceremonia de confusión” cos temas de Innova-Auria e Hospital 2050. Dous proxectos vinculados as novas tecnoloxías sanitarias e ainda pendentes de ser aprobado o seu financiamento pola UE. Un total de 90 millóns de euros dos cales a Xunta terá que financiar o 30% e que non son para construcción hospitalaria. Cando o hospital estea rematado, as habitacións, laboratorios, quirofanos, consultas, etc poderán equiparse con material subvencionado polos fondos europeos. Eses 90 millóns son claramente insuficientes para rematar o Plan Director do CHUO ou ¿pensan dotar a Ourense dunha infraestructura de menor tamaño da proxectada no 2008?
  • 5-Cando a Plataforma de Ourense empezou a denunciar a situación sanitaria na provincia, mantivemos unha entrevista cos responsables de sanidade do PP tanto de Galicia como de Ourense e por boca do seu actual portavoz Sr. Santalices manifestouse que o Hospital de Ourense “non quedaba máis remedio que financialo polo modelo PFI (finaciamento privado)” pois a Xunta non dispuña de recursos propios. ¿De onde proceden agora os recursos se os fondos europeos, ainda sen aprobar, son fundamentalmente para a tecnoloxía e equipamento?. 
  • 6-A esta Plataforma preocúpanlle as infraestructuras sanitarias para Ourense pero hoxendía e despois dos decretos, decretazos e recortes acontecidos nos últimos 6 meses tanto nos dereitos básicos as prestacións sanitarias da poboación como nos recortes laborais dos profesionais preocupanos moitísimo máis esto último pois de pouco vai servir un hospital punteiro se os usuarios para ser atendidos van ter que sufrir o REPAGO, van ter que costear parte dos procesos e estancias, van ter que pagar as ambulancias que os trasladen, van ter que abonar as próteses, os desempregados estarán fora do sistema de saúde, os inmigrantes sen papéis ao amparo das ONGs etc. ¿De que nos vale Sr. Feijoo un Hospital 2050 no que haberá dúas portas de entrada unha para ricos e outra para o resto da poboación?
  • -Convidamos a toda a cidadania de Ourense a acompañar a esta Plataforma no acto que terá lugar en ExpoOurense o próximo martes día 15 de Maio as 17.30 horas na que o Sr. Feijoo publicitará o proxecto do Hospital de Ourense e no que tentaremos facerlle entrega dun manifesto co que consideramos son as necesidades máis urxentes en materia sanitaria desta provincia.
  • Ourense 12 de Maio do 2012.-

"Galicia sitio distinto"
Os Resentidos actuaron ayer en Expourense con motivo de su 30 aniversario. "Galicia sitio distinto" era una de las canciones más emblemáticas de la banda. No pudimos asistir al evento musical, por lo que no sabemos si ayer tocaron esta canción en su repertorio del concierto, pero nos suponemos que así fue.



Tres días después que Os Resentidos, en el mismo recinto, en el recinto ferial Expourense de la capital ourensana, el gobierno Feijóo nos va a contar su "mantra-frame" "Galicia, sitio austero" pero ahora en clave sanitaria-electoral anunciando inversiones mil y protección frente a los recortes para la sanidad de Ourense y de Galicia. Lo dicho: Galicia, sitio distinto. 
De momento nos convencen más la Galicia de Os Resentidos y las noticias del Lancet.. del resto de "frames" ya se verá.





miércoles, 9 de mayo de 2012

10 mayo de 2012, Dia de Loita pola Sanidade!!


MAÑANA, JUEVES 10 DE MAYO, A LAS 11 HORAS,  HABRA UNA CONCENTRACION EN LA PUERTA PRINCIPAL DEL Complexo Hospitalario de Ourense (CHUO), DE TODOS LOS TRABAJADORES EN CONTRA DE LOS RECORTES DE LA SANIDAD PUBLICA. 

sábado, 5 de mayo de 2012

"A Historia no Medio: unha análise da Historia nos medios de comunicación". Xornadas na Facultade de Historia de Vigo (campus Ourense)



http://www.facebook.com/facultadehistoriaourense
http://www.manuelgago.org/blog/wp-content/uploads/programa_a_historia_nomedio.pdf

  • Ourense 32004 Salón de Graos, Facultade de Historia de Ourense (Edificio de Ferro)
  • Inscrición gratuíta: ahistorianomedio@gmail.com

    Retrasnmisión en directo polo canal da UVIGO.TV http://tv.uvigo.es/

    Luns 07/05

    16.15 h- 16.30 h- Apertura

    16.30- 16.45 h- Errar es inevitable. La independencia de la redacción y nuestra dependencia del público.
    Introdución a cargo de Jaime Almansa

    16.45- 17.00 h- Arqueoloxía e comunicación: no medio sen remedio e con moito medo.
    Introdución a cargo de Xurxo Ayán.

    17.00- 17.15 h- Da ruina a filmina: un achegamento aos recursos audiovisuais na difusión do patrimonio galego. Introdución a cargo de Abraham Herrero Menor

    17.15- 17.30 h- Recursos e Discursos: retos da construción do relato científico e da Historia nos novos medios de comunicación. Introdución a cargo de Manuel Gago Mariño

    17.30- 18.00 h-Pausa

    18.00-18.15 h- Pasado, discurso e sociedade nos medios de masas
    Apertura da mesa redonda.

    18.15- 20.30 h- Mesa Redonda. Modera: Beatriz Comendador Rey

    Martes 08/05

    16.30- 16.45 h- De la Historia por venir. Redes sociales y meta-relatos polífónicos, retos histórico-bio-gráficos. Introducción a cargo de Mario Ortiz.

    16.45- 17.00 h- A Galipedia como medio para achegarse á historia. Introdución a cargo de Adrián Estévez.

    17.00- 17.15 h- Diario de un médico de guardia: A experiencia dun blog. Introdución a cargo de David Simón Lorda

    17.15- 17.30 h- A a visión e o tratamento da temática histórica no
    xornalismo.
    Introdución a cargo de Xurxo Salgado.

    17.30- 18.00 h-Pausa.


    18.00-18.15 h- Apertura da mesa redonda.

    18.15- 20.30 h- Mesa Redonda. A Historia en Construción: Xornalismo e Historia Actual.
    Modera: Laura Novelle

    Organizado pola Facultade de Historia e a Vicerreitoría do Campus de Ourense, a Delegación de Alumnos de Historia e ALEHOU

viernes, 4 de mayo de 2012

Na "verde raya" de Monçao (Portugal), 12 maio de 2012: Homenagem aos portugueses mortos pelo franquismo durante a Guerra Civil Espanhola


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
http://www.apeneiradixital.com/homenagem-aos-portugueses-mortos-pelo-franquismo-na-galiza-durante-a-guerra-civil-espanhola/

Homenagem aos portugueses mortos pelo franquismo na Galiza durante a Guerra Civil espanhola

Monção – Salvaterra de Miño | Cerimónia, que decorrerá no dia 12 de maio, sábado, consta de descerramento de uma placa na Ponte Internacional Monção – Salvaterra e conferência na Casa Museu de Monção/Universidade do Minho. Antigo Presidente da República, Mário Soares, participa na iniciativa.
O Município de Monção presta homenagem aos portugueses mortos pelo franquismo na Galiza durante a guerra civil espanhola com o descerramento de uma placa na Ponte Internacional Monção e Salvaterra (15h00) e uma conferência na Casa Museu de Monção/Universidade do Minho (16h00).
Na cerimónia do descerramento da placa, contendo os nomes dos 56 republicanos portugueses mortos pelo regime franquista naquela província do país vizinho, estão previstas intervenções de José Emílio Moreira (Presidente da Câmara Municipal de Monção), Mário Soares (Presidente da Fundação Mário Soares), António M. Cunha (Reitor da Universidade do Minho) e Fernando Rosas (Instituto de História Contemporânea/Universidade Nova de Lisboa).
Na conferência posterior, a temática será abordada por Lourenzo Fernandez Prieto (Universidade de Santiago de Compostela), Dionísio Pereira (Universidade de Santiago de Compostela), Paula Godinho (Faculdade de Ciências Sociais e Humanas/Universidade Nova de Lisboa) e Norberto Cunha (Universidade do Minho). No final, realiza-se um breve momento musical com o Grupo “Os Sinos da Sé”
O levantamento dos portugueses que pereceram em solo galego naquele período conturbado da história de Espanha foi desenvolvido por um grupo de investigadores da Universidade de Santiago de Compostela com a colaboração da Universidade Nova de Lisboa e Universidade do Minho.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Añadir a esta noticia que este evento es un intercambio con la Asociación Amigos da República (Ourense), tal y como figura en el programa-cartel del acto.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Placa-homenaje de la Cámara Municipal de Monçao al poeta Joao Verde (abril 2012).


Azulejo en Monçao con poema de Joao Verde de su libro "A verde Ráya".
(abril 2012 Arch. Diario Médico Guardia )



Vendo-os assim tão pertinho,
A Galiza mailo Minho
São como dois namorados
Que o rio traz separados
Quasi desde o nascimento.
Deixalos, pois, namorar
Já que os pais para casar
Lhes não dão consentimento.
João Verde, em, A Verde Raya


El Minho y las murallas de Monçao (abril 2012). Arch. Diario Médico Guardia.